Over ons

Hoe is het idee ontstaan?

Mark Van Mullem: Ik heb een grote interesse in en nauwe band met Schotland en het streven naar Schotse onafhankelijkheid. Ook ben ik begaan met het lot van de Catalanen, Welshen, Bretoenen, … en Vlamingen. Tijdens mijn aanwezigheid in Schotland net voor het referendum is het me opgevallen hoe breed de onafhankelijkheidsgedachte daar gedragen wordt, zowel in het linkse als rechtse kamp, het leeft zelfs eerder links dan rechts.

Ik heb mezelf nooit als rechts noch links willen bestempelen, vond en vind sociaal engagement en bewogenheid even evident als Flamingantisme. Ik ben mij altijd “Volksunie’er” blijven voelen en heb altijd volgens de principes geleefd die ik bij de toenmalige partij terugvond: openheid, sociaal, verdraagzaamheid, vredelievend en steeds Flamingantisme. Om kort te gaan: Vlaams & Sociaal. In de periode na de mars in Schotland kwam ik vaker in contact met Erik D’hamers en al snel bleek dat we op dezelfde golflengte zaten. Via Twitter ben ik Tom Garcia (@LinksVlaams) beginnen volgen; een vriend van de linkerzijde die Vlaamsgezind is ‘geworden’, de ’tegenovergestelde zwemrichting’ dus. Ik ben niet tuk op containerbegrippen zoals links of progressief, ik noem het liever sociaal Vlaams. Daar bestaat tot op de dag van vandaag geen politieke hertaling van. De ‘sociale’ partijen zijn allesbehalve Vlaams, de V-partijen mogen gerust socialer.

Wordt het een nieuwe Vlaamse beweging of een politieke partij?

Mark Van Mullem: Erik, Tom en ik zijn een eerste keer samengekomen met een aantal gelijkgestemden en waren verrast door het (grote) enthousiasme. Vele van de aanwezigen spraken zelfs van ‘een partij’, iets wat de initiatiefnemers zelfs nog niet hadden durven benoemen. Mocht het dan toch een partij worden dan zie ik het graag als een VU-plus, maar dan zoals de Volksunie zich voordeed in de periode voor het fout liep met de partij. Toen waren ze, zoals ik dat beleefde, uitgesproken Vlaams, sociaal, groen en pacifistisch. Die combinatie is er nu niet meer. Anderen zien het eerder als een soort D66, een Nederlandse politieke partij van sociaal-liberale signatuur. We willen de Vlaamse beweging zeker geen vliegen afvangen, maar het is zo dat de sociaal voelende Vlaming zich vaak een beetje verloren voelt. Binnen de Vlaamse Volksbeweging (VVB) gaat dat nog, want de VVB is pluralistisch. Maar in de partijpolitiek vinden ze hun gading niet. Als Vlaamsgezinde krijg je haast als ‘vanzelfsprekend’ het etiket rechts te zijn, terwijl ik dat nooit zo heb aangevoeld.

Wat is het doel van de nieuwe Vlaams-progressieve netwerkgroep?

Mark Van Mullem: In eerste instantie willen we mensen bij elkaar krijgen om verder af te tasten in welke mate het Vlaamse en sociale leeft en bestaat. Ook om te kijken of er iets mee te doen valt (zonder de VVB te willen beconcurreren). Johan Velghe heeft benadrukt dat de VVB een echte Vlaamse Volksbeweging moet zijn. Ik hoorde VVB-voorzitter Bart De Valck op een recente kaderdag dat ook bevestigen, de VVB is en blijft een sociale beweging.

Hoe Vlaams en hoe progressief is de groep?

Mark Van Mullem: Dat is een moeilijke vraag. Naar wat ik hoorde rond de tafel waren zowel de ‘linkerflank’ als de Vlaamse beweging vertegenwoordigd. Op gebied van het Vlaamse volgen we grotendeels de lijn van de VVB en/of trekken we die verder door. Ik wil voluit gaan voor een vrije Vlaamse republiek, zonder te vervallen in wij/zij denken. Wallonië is geen vijand maar een bondgenoot. We moeten samen streven naar sterke regio’s die elkaar steunen waar mogelijk. We moeten het Vlaanderen dat we wensen nu reeds invullen, ik ben het niet eens met zij die zeggen “eerst de onafhankelijkheid en daarna zien we wel”. Zo werkt dat niet.

Laat ons nu bouwen aan een sociale Vlaamse staat met een brede kijk op Europa en de wereld. In dat Vlaanderen moet iedereen die dat wenst en er zelf ook de nodige inspanningen voor doet alle mogelijke kansen krijgen. Werken aan werk en van armoedebestrijding een prioriteit maken. Samen met allochtonenorganisaties de problematiek van migratie en inburgering aanpakken, zonder taboes. Ik wil graag een aangenaam, warm, sociaal en rechtvaardig Vlaanderen, met goede banden met Wallonië, Nederland en andere landen. En ook bouwen aan een eerlijk(er) Europa op mensenmaat. Vakbonden stimuleren om er echt voor de mensen te zijn, zonder van politieke families en dus belangen af te hangen. Bevolkingsgroepen niet stigmatiseren maar samen naar oplossingen zoeken. Samen bouwen aan een sterk en sociaal Vlaanderen.